تاثیر اسانس ریحان بر کنترل پوسیدگی خاکستری و کیفیت پس از برداشت توت فرنگی (سلوا)

مقدمه: اسانس ها به عنوان ترکیباتی پیچیده در قسمت های مختلف گیاهان تولید شده و وظایف مختلفی را بر عهده دارند. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اسانس ریحان (l. ocimum basilicum) بر کنترل پوسیدگی خاکستری و کیفیت پس از برداشت توت فرنگی است. روش بررسی: این آزمایش به دو صورت درشیشه2 و درزیوه3 انجام شد. در شرایط درون شیشه ای اسانس ریحان با دو روش «دیسک کاغذی» و «مخلوط با محیط کشت» در غلظت های 250، 500، 750 و 1000 میکرولیتر بر لیتر روی قارچ بوترتیس سینرا تیمار شد. در مرحله دوم اسانس ریحان در غلظت های 60، 250، 500 و 1000 میکرولیتر بر لیتر با روش «دیسک کاغذی» بر روی میوه توت فرنگی تیمار شد. نتایج: نتایج آزمایش درون شیشه ای نشان داد که اسانس ریحان هنگام استفاده از روش «دیسک کاغذی»، در همه غلظت های به کار رفته به طور کامل از رشد قارچ جلوگیری نمود. نتایج آزمایش بر روی میوه نشان داد که اسانس ریحان در غلظت های به کار رفته در مقایسه با شاهد به طور قابل ملاحظه ای از رشد قارچ بوترتیس سینرا روی میوه توت فرنگی جلوگیری نمود. هم چنین اسانس ریحان در غلظت های پایین 60 و 250 میکرولیتر بر لیتر اثر مثبتی روی برخی پارامترهای کیفی (رنگ، اسیدیته قابل تیتراسیون، میزان مواد جامد محلول، میزان ویتامین c و سفتی بافت) میوه داشت. به طوری که میوه های تیمار شده با اسانس ریحان سفت تر، ویتامینc بیشتر، رنگ بهتر و میزان مواد جامد محلول بالاتری از میوه های شاهد داشتند. در حالی که غلظت های بالای اسانس ریحان (500 و 1000 میکرولیتر بر لیتر) باعث سوختگی کاسبرگ ها و ظهور علایم سمیت در روی میوه شد. همه غلظت های به کار رفته از اسانس ریحان طعم میوه را تحت تاثیر قرار داد به ویژه غلظت 1000 میکرولیتر بر لیتر که باعث کاهش سفتی بافت میوه و محتوای ویتامین c شد. نتیجه گیری: اسانس ریحان به دلیل داشتن خاصیت قارچ کشی بالا می تواند جایگزین قارچ کش های مصنوعی در کنترل بیماری های قارچی بر روی محصولات کشاورزی شود ولی برای رسیدن به فرمولاسیون مناسب تحقیقات زیادی لازم است.